Aandacht
Als je niet drinkt, droog je uit. Als je het te koud krijgt, onderkoel je. Als je een week niet slaapt, word je psychotisch. Allemaal dingen die van levensbelang zijn. Net als aandacht. Aandacht is voor ons van essentieel belang om te kunnen leven. Het verbind mensen en maakt het leven waardevol. Aandacht bevestigt ons in ons bestaan. In wie we in essentie zijn, met onze energie, schoonheid en liefde voor de ander.
Inleven
De balans van geven en nemen is een interessante in de zorg. Een branche die momenteel nogal ter discussie staat: langer zelfstandig wonen, kosten en hoe we de zorg inrichten. Een bewoner/cliënt in een zorgomgeving is vaak niet in staat iets terug te geven maar voelt misschien wel die behoefte. Daardoor kan iemand frustratie voelen wat zich uit in boosheid en zelfs agressie naar de buitenwereld. Deze uitingsvormen zijn in het geheel niet gericht tegen de verzorgende zelf maar deze ervaart dat wel vaak zo. Hoe ga je daar samen mee om?
Bejegening
Belangrijk is dat verzorgenden begrijpen wat er met je gebeurt als de balans van geven en nemen wordt verstoord. Dat de verzorgende zich inleeft in de ander die tegen zijn/haar onvermogen aanloopt. Frustratie neemt af bij steun en er ontstaat ruimte voor een aangenamer contact met de omgeving. De juiste bejegening van zorgprofessionals is daarbij cruciaal. Zijn zij in staat om negatieve emotie bij de ander te dempen en het contact prettig te laten verlopen?
Vaak wel maar soms ook niet.
De realiteit
In de praktijk betekent het dat bewoners/cliënten best hun steentje kunnen bijdragen. Dit kan door kleine taken te verrichten: bijv. kippen voeren, de krant ophalen bij de receptie of helpen bij de ontbijttafel leegruimen. Soms duren processen daardoor wat langer maar het meehelpen is belangrijk voor het welzijn van de bewoner/cliënt. Zijn/haar zelfredzaamheid groeit immers daardoor. Een waardevol goed.
