De kunst van het gelukkig zijn
De meeste mensen streven naar een continue staat van blij en gelukkig zijn. Corona heeft daar wel even een flinke streep doorgezet. Verdriet en je down voelen willen we het liefst vermijden maar social distancing en #huidhonger maken dat sombere gevoelens meer op de voorgrond treden. Continue blij zijn is tegennatuurlijk en biologisch en emotioneel niet mogelijk. Ongelukkig zijn hebben we nodig om het geluk te kunnen voelen. Daarin ontstaat de kunst van het gelukkig zijn. Het contrast maakt dat we ze beiden voelen. Dankzij de schaduw valt het licht op.
Jouw geluk = mijn geluk, mijn gezondheid is ónze gezondheid!
Het geluksgevoel is meestal op het eigen geluk gericht. In onze westerse wereld zijn we individualistisch georiënteerd en minder gericht op: hoe kan ik mijn medemens gelukkig maken? Wat kan ik doen voor de ander om zijn/haar geluksgevoel te vergroten? Nu in Coronatijden weten we dat we elkaar zo nodig hebben. En dat we samen moeten doen. In Oosterse en Arabische culturen is er echter veel meer verbinding in het gezamenlijke: het collectieve. En wat blijkt: daar worden we als individu ook zelf gelukkiger van. Als we namelijk samen blij zijn vuren onze neurotransmitters en stroomt onze eigen happy hormonen (endorfine, dopamine en oxitocine) via de bijnieren ons lichaam in: instant happiness!
Individualiseren en hedonisme
In het individualistisch streven naar geluk is de bevrediging van behoeften hedonistisch vaak primair leidend. Nieuwe doelen gaan vaak over iets willen bezitten, grotere auto, luxer huizen, ongebreideld genieten van Netflix (of andere beeldschermtijd) of het innemen van drank, voeding en/of verdovende middelen. Hoe keren we dat tij: al dat economisch willen groeien? Er ontstaat momenteel ook een tegenbeweging: de klimaatbeweging. Van jonger tot ouder: velen zijn bezig met wat er anders kan (en moet). Binnen sommige organisaties wordt al meer gekeken naar vitaliteit in plaats van alleen maar meer willen verdienen. Maar is het voldoende?
Alleen samen…
Van het Ik naar het Ons: hoe kunnen we samen iets bijdragen aan het grotere geheel? Corona leert het ons. Omdat we samen sterker zijn dan 1.
Dit vraagt goede vertalers (leiders) die de visie van het grotere verhaal vertalen. Begrijpelijk, in de juiste taal, hoopgevend en enthousiasmerend. Om samen iets nieuws te creëren. Zo ontstaat collectief een nieuw verhaal: een van gemeenschappelijkheid en verbinding. Alle verhalen samen kunnen daar dragend in zijn: met respectvolle waarden. Vanuit geloven dat iets mogelijk is. Het ombuigen van ouderwetse overtuigingen met het hogere goed van gezondheid van eenieder op de langere termijn. Zo is er perspectief op een betere toekomst. Samen.
