De realiteit
Henk (54) meldt zich voor een persoonlijk coachtraject. Ongetrouwd, alleenstaand, weinig familie. Wel vrienden verder weg die druk zijn met hun eigen gezin en kinderen. Hij voelt dat ie daar niet echt bij hoort, vooral niet op feestdagen. Lastige tijden waarin hij zich terugtrekt in zijn eigen huis. Wachtend tot de wereld weer ‘aan’ gaat en hij weer aan het werk kan en mensen ziet. Hij heeft het alleen te redden en dat doet hij prima. Maar Henks energie is tanende…
Niet willen voelen
Zijn boerderijtje is afgebouwd en behalve de tuin is er niet zoveel meer te doen. Hij geniet van zijn mooie ‘affe’ huis. Hij heeft alle klussen zelf aangepakt: elektriciteit, badkamer & keuken, isoleren zolder en metselen en stuken. Henk heeft voldoende hobby’s die hij in zijn eentje kan doen zoals gamen. Hij baalt wel van zijn vermoeidheid. Als Henk klust, loopt hard of gamed voelt hij niet de eenzaamheid die als een loden deken op hem valt: de eeuwige stilte, geen gesprekken, geen steun bij verdriet of relativering bij boosheid.
Nu is Henk boos…
op al die klagende Nederlanders die verbolgen zijn over wat er allemaal niet meer kan in Coronatijden. Dat ze het zo moeilijk vinden (met kids én partner…) om te moeten leven volgens de restrictieve Coronaregels. Al bijna een heel jaar mogen ze geen leuke dingen kunnen doen in groepsverband. Sarcastisch vertelt hij dat hij dit al vrijwel zijn hele volwassen leven kent. Soms even te ‘mogen’ aanschuiven bij families met kinderen die samen iets vieren. En dan weer terug in zijn stille, eenzame bubbel. Hij leeft eigenlijk al decennialang in een soort eigen Corona-achtige quarantaine en isolement. Hij vindt de klagers “Prinsessen op de erwt” met een ontzettend laag doorzettingsvermogen. Hij kan geen empathie voelen. “Kom op mensen, we leven in een rijk land, laten we alles doen om deze pandemie samen door te komen!”
Aan de slag
Samen onderzoeken we wat energiegevers voor hem zijn. We morrelen aan zijn wereldbeeld dat hij ‘gedoogd’ wordt. Ontdekken wat een mooie mens hij is en wat hij toevoegt in de wereld. Langzaam zet hij stappen waarbij we continue kijken hoe hij iets kan doen mét mensen. Hij durfde nu contact op te nemen met de plaatselijke speeltuin. Iedere donderdagavond hebben zij een Zoom-meeting. In de weekenden bouwen de vrijwilligers aan een klimbos op het terrein (buiten en Corona-proof) waarbij Henk’s klusvaardigheden ontzettend waardevol zijn. Ieder coachgesprek zie ik hem weer wat meer opveren. Hij voelt nu ook: veranderen kan!
