Nee! Zó coachen we niet
Iedereen denkt te kunnen coachen tegenwoordig. Zo hoorde ik onlangs via een goede vriend dat hij met het bedrijf op een vrijdagavond bij een aantal vuurkorven vreemde ‘coaches’ ontmoette. Een beetje show is blijkbaar nodig om te verbloemen dat het geen echte coaches zijn. Slim… En onnodig. Mijn vriend besprak daar een (levens)vraag met deze man (die zich coach noemde). Alles in mij kwam in opstand.
In mijn vriend gelukkig ook want hij weigerde bij deze man te spreken over zijn binnenwereld. Een vreemde, die geen “rappôrt” had opgebouwd: nee, hij voelde weerstand en volgde zijn hart, met zijn baas die over zijn schouder meekeek… Maar wat doen mensen die wat minder assertief zijn op het moment dat ze bij de vuurkorf staan?
De timing is ook opmerkelijk: vrijdagavond. Als ervaren coach weet ik dat emoties als een golf nakomen. Hoe gaan mensen veilig naar huis in het donker met alles wat is aangeraakt? En de singles, die thuis niets kunnen bespreken, hoe gaan zij naar bed en beleven hun weekend?
Tien redenen waarom dit echt niet kan
Hierbij richt ik mij tot ondernemers, organisaties en managers die menen -in alle goedheid- dat dit een goed en leuk idee is voor het team. Ik geef tien redenen waarom niet.
Een echte, professionele, gedegen opgeleide, gecertificeerde en ervaren coach:
- houdt een persoonlijke intake houden waarin we samen toetsen of er een klik is. De medewerker gaat immers zijn gedachten, gevoelens en verlangens/ontwikkeldoelen delen. Dit vraagt absolute veiligheid en vertrouwen.
- bespreekt tijdens het eerste coachmoment hoe je gaat samenwerken: het contract. Hierin staat hoe de coachee benaderd wil worden: wil je gechallenge’d worden of zal de coach voorzichtig treden? Wil je feedback op je valkuilen of juist meer erkenning ontvangen voor je goede intenties, datgene wat al lekker gaat of juist geholpen op momenten dat het lastig wordt op de werkvloer? Wat kan de coachee van de coach verwachten? En wat doen we als het spannend wordt tussen coach en coachee?
- gaat aan het werk met je leervraag; datgene waar de professional zich op wil richten: welke thema’s raakt dit? Wat zijn de belemmerende factoren, wat leeft in de cognitie/denken maar ook in de gevoelswereld en wat vertelt het lichaam. Emoties is ook informatie.
- kijkt vanuit compassie en mildheid zonder te willen oplossen. Een goede coach viert succesmomenten en prachtige missers en kijk waarderend.
- vertraagt en onderzoekt respectvol en oordeelvrij.
- kijkt holistisch en fenomenologisch: wat zit er nu achter de vraag? Wat dient zich hier werkelijk aan? Wat mag er niet gevoeld worden? Wat krijgt voorrang ten koste van wat? Welke baten zijn er maar ook: wat kost mij dit?
- durft en kan praten over gevoelens en heeft daar psychologische kennis over.
- onderzoekt feiten en gedachten, maar richt zich ook op hart en ziel van de coachee.
- werkt intuïtief vanuit het impuls, gestoeld op kennis en vakkundigheid.
- geeft huiswerk mee die realistisch is maar ook uitdagend genoeg om te kunnen ontdekken welke (latente) kwaliteiten er zijn. In de rekzone ligt winst. Daar hebben we te gaan om langzaam zaken te ‘verschuiven’ en veranderen.
Coaches die hun vak serieus nemen scholen zich regelmatig en zijn aangesloten bij de Nederlandse Orde van Beroepscoaches: NOBCO. U kunt mij daar ook vinden. Tot in 2018 (zeg ik met een knipoog)
