Kwetsbaar durven zijn
Voor mensen is kwetsbaar zijn contra intuïtief. We willen sterk zijn en dat wat we aangaan en te dragen hebben zelf dragen. Ongeacht de draagkracht van dat moment. Toch is een hulpvraag voor de hulpvrager en hulpgever verrijkend. De groep is tentatief op wat de ander nodig heeft. Onze eerste neiging is de ander te willen ondersteunen. Hulp geven werkt verbindend binnen de groep. We kunnen het immers niet alleen.
Zorg vanuit dominantie
Maar we zijn minder goed in de zorg vragende medemens in zijn waardigheid laten. In het westen bieden we hulp vanuit het dominante: ik los het voor jou op omdat ik het beter weet: ik geef advies en leg het jou op. Er is vaak mening en oordeel over datgene waarin de ander blijkbaar verzaakt heeft. Hulp vragen blijft vaak een teken van zwakte, zeker vanuit het masculiene perspectief. Kijk naar hoe we omgaan met verslaafden of de zorg van ‘bejaarden’. In plaats van neutraal en waardevrij oprecht te luisteren naar wat de ander intuïtief nodig denkt te hebben. Hij/zij kent tenslotte zijn eigen lichaam en situatie het beste. En dat de ander daar ook naast mag zitten. Dat je samen het pad opgaat van trial & error. Kun je de ander vertrouwen en de persoon die hulp vraagt gewoon volgen en tijdelijk ondersteunen. Zonder daar iets van te vinden…
Le petit bon: het kleine goede
Het kleine goede betekent iets voor de ander wat gekenmerkt wordt door het kleine. Een inlevende blik van de ander vol begrip, het kleine gebaar, voelen wat de ander nodig heeft en dat zonder meer geven. Zonder er iets voor in de plaats te willen ontvangen: vanuit empathie en altruïsme: onzelfzuchtig de ander steunen.
Kijk goed om je heen. Hoe kun jij de ander tijdelijk tot steun zijn? Want er is ook zoiets als gedeelde smart… Het wordt een klein beetje lichter als je rustig luistert en vooral even GEEN oplossingen aandraagt!
Trijntje Oosterhuis zingt het prachtige “Kom maar bij mij” over steun geven.
