Quarantaine
Thuis zitten omdat je in aanraking bent geweest met een Coronapatiënt. Het zoontje van 9 van 1 van mijn vriendinnen zat een week lang alleen op zijn kamer met de Deltavariant (hij vond het zelf niet erg want hij mocht alle schermtijd pakken die hij wilde), weg van vader, moeder en zus. Thuis isolatie, het heeft flinke effecten op hoe we ons emotioneel voelen. Het jochie wist na 7 dagen even niet meer hoe hij netjes met mes en vork moest eten. Zijn vestibulaire vaardigheden waren verzwakt. Ook andere processen verlopen heel anders dan we gewend waren. Hoe neem je bijvoorbeeld afscheid van een overledene met al die regels? Een omarming mag niet. Hoe toon je empathie op afstand?
Onze zintuigen zijn in de war
Hoe ging dat ook alweer? Even een babbeltje bij het koffieapparaat. Langs het bureau van de collega wippen met een vraag (nu maar gesteld in de chat of mail). Want Teams met de camera aan is voor sommigen nog steeds spannend. Oogcontact, iemand zei afgelopen live training: ik merk dat ik daar echt weer aan moet wennen.
De zintuigen die je gebruikt tijdens contact zijn: (wist jij dat het er zoveel waren? Ik niet!)
- Visueel: zicht/kijken/ogen
- Auditief: horen/oren
- Tactiel: voelen/huid
- Olfactorisch: reuk/neus
- Proprioceptief: kinesthesie: vermogen om de positie van het eigen lichaam waar te nemen (ik schat in dat deze door de Coronapandemie juist is verbeterd. Nl. de 1,5 m in de gaten houden is trainen van je proprioceptie).
- Interoceptief: vermogen om interne lichaamsactiviteiten waar te nemen (vrouwen die hun eisprong voelen, of mensen die hun hart voelen kloppen)
- Gustatorisch: proeven/smaakpapillen
- Vestibulair: binnenkant oor: balans houden en afstandsinschatting gekoppeld aan fijne motoriek en coördinatie
Tactiel ervaren
Een ‘hug’ van 20 seconden laat het knuffelhormoon Oxytocine in de bijnieren vrijkomen. Het brengt verbinding tussen mensen en creëert een gevoel van veiligheid. Essentieel in relaties. Door Corona kan knuffelen immers nog steeds niet. De emotionele en mentale effecten van Corona laten zich al langere tijd zien: veel meer eenzaamheid in alle lagen van de bevolking. Onder jongeren is er verdrietig en alarmerend genoeg een 15% toename aan zelfmoordneigingen!
Dorstig naar live trainingen
Organisaties kiezen er gelukkig meer en meer voor elkaar live (keurig op 1,5 m in grote ruimtes) te zien, te spreken zodat ze zich eindelijk weer echt verbinden. Regelmatig worden de deelnemers zelfs melig. Ze drinken humor in, iets wat niet ontstaat in je eentje. Allen benoemen ze hun dankbaarheid elkaar te ontmoeten. De verbinding die ze eindelijk weer ervaren is goud waard. Maar ook: al die prikkels op je systeem, al die energie, woorden, gevoelens etc. van de ander zo dichtbij. Dat is ook weer enorm wennen. Velen vertellen hoe ze bijna niet meer online kunnen werken, zo staat het tegen. Hopelijk gaat snel de wereld weer open en is deze veilig om elkaar binnen de 1,5 m te ontmoeten. Zodat al onze zintuigen weer kunnen herstellen. Het is tijd.
Tot gauw in de zaal!
