Klinkend het nieuwe jaar in…
Nu met Oud en Nieuw in aantocht gaan mijn gedachten naar een goede kennis van mij. Een groot wijnkenner. Vorig jaar rond deze tijd, stelde ik hem de vraag welke champagne er gedronken kan worden: de peperdure Moët & Chandon, Veuve Clicquot of Laurent-Perrier met hun prachtige labels en fanatische reclames?
“Allemaal Markuting”, riep mijn kennis. “Je betaalt 40% aan markutingkosten – hij bleef consequent in zijn taalgebruik – en dan is het maar afwachten of je champagne te zuipen is of niet!” Ik vond het pittige taal voor een groot kenner zoals hij maar hij had een punt.
Hoe komt het dan toch dat wetende dat u en ik straks voor 30 euro hele goede bubbels kunnen kopen maar we toch vallen voor de dure marketingchampagne?
Pap,…waarom?
Dit laatste thema kreeg dit weekend een zetje toen ik op weg in de auto met mijn jongste zoon van 10, radio zat te luisteren en er een reclamespot voorbij kwam. Na die spot vroeg hij mij, vanuit een kinderlijke nieuwsgierigheid: “Pa, waarom maken mensen reclame?” Ik trachtte iets consistent uit te brengen – en niet in de laatste plaats, iets begrijpelijks – over dat onze economie gericht is op het verkrijgen van diensten en spullen. Echter, zo rijdend door het Zaanse landschap op weg naar huis voelde mijn woorden tè academisch voor mijn stil luisterende zoon.
Wijsheid van mijn docent Economie
Nu zit achter mijn laptop dit stukje te schrijven en kijk welke gedachten er in mij op komen. En die gedachten gaan nu terug naar 1984. Naar de heer Snelleman, mijn toenmalige docent Economie aan een middelbare school in Zeist. Hij wist ons toentertijd te vertellen dat een bedrijf als Rolls Royce, géén reclame nodig had voor het verkopen van hun auto’s simpelweg omdat de koper wist dat hij het beste van het beste ging kopen. Reclame was iets voor hen die ónder dat exclusieve niveau de markt moesten bevechten om marktaandeel. Met andere woorden, alles wat schreeuwt om aandacht minder goed dan de beste… immers, dát product heeft geen marketing nodig.
Een spannende kist zonder opsmuk
In een wijnhandel in de plaats waar ik woon, staat een kist. Een gesloten kist en wat daar nou precies in zit is een verrassing voor degene die de kist open doet. Daarin liggen misschien juweeltjes van wijn die stil liggen te wachten. Geen reclame, geen voorname plaats in de winkel of op een plank met een lichtspot er op. Dus misschien is het voor u een idee als u deze week of de volgende een wijnhandel binnenstapt en te vragen naar iets wat onbekend is, iets wat nog ontdekt moet worden, iets wat een laag stof heeft gekregen. Want zeg nou zelf, dat zijn misschien wel de parels van genot die dit leven ons biedt.
Ik wens u een hele fijne Kerst en een voorspoedig, bijzonder en gezond 2016.
Hoebinald Martha