Hoe gaan we leven ‘post-Corona’?
Het virus is onder ons. En zal blijven rondcirculeren op onze aarde. Sommige wetenschappers zeggen dat lock downs de komende jaren vaker gaan gebeuren. Anderen menen als er een vaccin is we ‘gewoon’ weer verder kunnen. Maar niemand weet het zeker. Als ik mensen vraag wat ze mee willen nemen na deze fase dan zeggen de meesten:
- meer rust & vrijheid (voor mezelf en de wereld, en de natuur)
- bewuster nadenken over waartoe wil ik me wel verhouden in de buitenwereld (hoe maak ik het klein en behapbaar)
- helpende en positieve psycho-sociale contacten die voeden vasthouden
- je over kunnen geven aan verandering en vertrouwen hebben in dat je kunt overleven in een andere situatie/levenswijze
Zorg
Veel mensen maken zich zorgen over hoe we veranderingen kunnen bewerkstelligen en vasthouden. Daarin zeggen mensen veelal: het vlees eten kan echt minder, we kunnen veel meer thuis doen dan we ooit voor realistisch hielden – dat scheelt een hoop kilometers op de snelwegen – en het consumeren/hebben mag ook echt minder. Kun je als individu je verantwoordelijkheid nemen om het grotere geheel te dienen? En dan echt dienen! Velen voelen ook wanhoop: hoe gaan we samen naar een andere realiteit? Ze zien dat als kansloos. Is de commerciële reflex inderdaad zo sterk dat we gewoon weer terugschieten in ons kapitalistische model? Met alle gevolgen van dien?
Ken jij het verhaal van de 101ste aap?
Er is hoop. En die hoop heet zgn. Wetende Velden of te wel: Morfogenetische velden of stelsels (van o.a. dr. Rupert Sheldrake). In kort: communicatie onderling zonder daadwerkelijke communicatie. Huh? Hoe werkt dat dan? Bijzonder genoeg kan op 1 plaats op onze aarde iets zich ontwikkelen of veranderen en zonder dat mens & dier dat op een andere plek dit weet en zij veranderen als “vanzelf “mee! Dus op plek B is hetzelfde gedrag meetbaar als op plek A. Morfogenetische velden scheppen zo orde in stelsels en chaos zonder tussenkomst van de mens. Zo vond ooit 1 aap (dus 100 deden het niet, en eentje wel) uit dat als ie een aardappel waste in de zee zijn eten een andere (lekkerdere) smaak kreeg. Zijn maatjes zagen hem dit doen en kopieerden zijn gedrag. Opmerkelijk genoeg gingen apen op andere eilanden dit ook te doen zonder dat ze een voorbeeld hadden. Maar ze begonnen wel allemaal in ongeveer dezelfde periode hun aardappelen in zee te wassen. Dus soms heb je de 101ste aap nodig om een verandering in gang te zetten. Zo hebben we andersdenkenden ontzettend nodig.
Wat kan jij doen?
Het kleine is dus onderdeel van het grote. En heel soms regelt het grote het uit zichzelf. Dat geeft mij een hoopvol gevoel: het kan en moet anders, en dat gaat ons lukken ook. Hoe? Ik heb geen idee, maar houd me vast aan deze gedachte. Verder maak ik in het kleine beslissingen die de wereld dienen en goed doen. Niet makkelijk soms, wel nodig. Kijk waar jij iets kan doen. Of kijk even op:
- Iedereen doet wat van de Rijksoverheid
- Ik doe ook mee: voor jezelf en voor het klimaat en onze wereld
