Talloze vrouwen maken het mee
Onlangs ging ik voor een Bevolkingsonderzoek ter voorkoming van borstkanker. Heel belangrijk dus. Ik ging voor het eerst in mijn leven naar de ‘Mammografie onderzoeksvrachtwagen’. Ik werd in een omkleedruimte gezet met de opdracht “Bovenlichaam ontkleden alstublieft”. Daarna begon het wachten onder de koude tl lichten, voor de confronterende spiegel.
Traumatisch moment
De andere deur gaat open en ik geef beschaamd en onzeker een onbekende vrouw een hand met ontblote borsten. Sorry? Hoe bizar en raar is dit? Ik word meteen voor ‘De Machine’ gezet en ze grijpt meteen mijn rechterborst en legt deze op de koude plaat. Terwijl ik haar vertel een grote operatie gehad te hebben en nog nooit dit onderzoek gehad te hebben. Deze informatie wordt genegeerd en ze zet de drukpers al in werking. Alles in mij roept “NEE!” en ik stap uit de pijnlijke pers. Meteen reageert ze met ”dus u wilt niet het onderzoek? Dan moet u een formulier ondertekenen”.
Waar is de menselijke maat?
Later die dag ga ik terug om met de verpleegkundige te bespreken hoe naar ik de ontmoeting heb ervaren: ik mistte geruststellende empatische woorden om me op mijn gemak te stellen. Ik verwachtte doorvragen over mijn medische historie. Het me meteen bij mijn borst grijpen was traumatisch zonder inleiding of uitleg.
Helaas kon Willy geen enkel ownership nemen voor haar taakgerichte, afstandelijke koude manier van contact maken. Wel vertelde ze meteen hoe vaak ze complimenten kreeg dat ze zo klantvriendelijk was! En ik ontving de verklaring van “We hebben 5 min. (!) per patiënt voor 4 foto’s”. Daarvan heeft ze 30 sec om contact te maken en 30 sec om af te ronden. Hoe bespottelijk
belachelijk is dat! Welke onwetende dwaas heeft dat bedacht? Zou dat een man geweest zijn? En hoe zou hij het ervaren als een andere man zijn tere delen binnen 30 sec. na de kennismaking in een pers zou leggen…?
Bijdrage van Mariëtte Bries
