Ge-disconnect
Als baby zijn we afhankelijk van onze verzorgers. Een baby ervaart alleen. Het denkt niet, vindt nog niets: voelt alleen wat is. Dan worden we volwassen en denken we voornamelijk. Het is moeilijk in het hier en nu te zijn. We sluiten onze gevoelens uit en zijn ons hier tragisch genoeg niet eens van bewust. We weten niet dat we in ons hoofd leven. Onze patronen houden ons gevangen in verkeerde routines. Stilstaan bij wat nu echt belangrijk is lukt slecht: hoe is het nu eigenlijk met me? We moeten door naar nieuwe doelen, mijlpalen, strategieën en deadlines.
De moderne mens zit vast in logica
Het rationele denken wordt hooggewaardeerd in onze westerse wereld. We leren met verstand te beslissen: we analyseren, wegen, focussen op details en werken ontzettend veel. Echter: hoge werkdruk brengt stress. Ons gevoel kan niet worden uitgezet: we kunnen eventueel tijdelijk negeren of onderdrukken maar het stroomt ondergronds door. En, als een vulkaan, erupteert ons genegeerde en niet doorleefde gevoel als een lavastroom op een ongemakkelijk moment. Door ons denken verliezen we het grotere geheel uit het oog. We menen dat dit normaal is en gewenst. Zo missen we vele impliciete signalen die essentieel en cruciaal zijn voor ons zijn.
Als Intuïtie flows
Grote ideeën en beslissingen komen voort uit de combinatie van ratio en intuïtie. We worden alleen niet meer getraind in voelen, ervaren en oordeelvrij waarnemen. Onze maatschappij scheidt vakgebieden in plaats van ze samen te brengen. We leren als een ‘one trick pony’ één kunstje en verschralen. Onderzoek heeft uitgewezen dat we de afgelopen decennia sneller en oppervlakkiger zijn gaan ademen. Ons brein (en ziel) komt zuurstof te kort. Denk je eens in wat dit voor effect heeft! Diep en traag ademen brengt verbinding tussen mensen. Onze breingolven versterken hierdoor. Dit is precies wat Marina Abromovic deed in MoMa in 2010.
Een breinpauze: een fantastische oefening in zijn
Ga de natuur in. Maak het je gemakkelijk en sluit je ogen. Zet dan je zintuigen één voor één ‘aan’ gedurende 3 minuten.
- Gebruik je neus: welke geuren bereiken je? Wat ruik je?
- Je tastzin: wat voelt je huid? Gaat er wind lang je vel? Wat ervaar je?
- Welke geluiden hoor je? Wat is dichtbij, welke hoor je verder bij je vandaan? Waar landen die geluiden in je hoofd? Kun je die plek duiden?
- Open langzaam je ogen: wat zie je? Kijk als een observator, zet je oordeel uit, neem alleen waar. Laat je blik glijden over wat er om je heen is. Meer niet.
- Sluit je ogen weer: ga naar binnen met je aandacht: welke gevoelens openbaren zich? Welke emoties ervaar je? Hoe intens zijn ze? Bekijk ze mild en zonder oordeel. Laat ze als wolken voorbijtrekken.
- Rond de oefening af door een aantal keren rustig en aandachtig diep in en uit te ademen. Geef jezelf broodnodige zuurstof, energie en voeding.
