Als we met elkaar praten…
gaat het vaak snel en door elkaar. We zenden makkelijk en veel van datgene wat we vinden. Het tempo in onze westerse wereld is hoog. Met oneindige to-do lijsten. Ondanks alle acties is ie op het einde van de dag vaak net zo lang (of langer…) als bij het begin van de dag (maar dan met nieuwe taken). Liggend op een te klein bord… Ik betrap me er zelf wel eens op dat ik stiekem doorwerk terwijl ik iemand aan de lijn heb. Wétende dat een brein niet kan multitasken!
Als we naar elkaar luisteren…
luisteren we vaak niet goed. Echt luisteren naar elkaar namelijk is nog niet zo makkelijk. En het tussen de regels door luisteren al helemaal niet. Als iemand zegt: ”Enerzijds wel denk ik”, of “misschien wel”, dan is er ook een anderzijds die niet benoemt of onderzocht wordt of is het misschien niet? We zeggen vaak iets in het niet zeggen. Kun jij dat oppikken? En teruggeven aan de ander? Door te zeggen: “Ik merk dat je iets zegt door het niet te zeggen. Merk jij het ook?”
De ontvangstbevestiging is…
is een signaal waarin ik teruggeef wat ik van de ander heb begrepen, gehoord, gevoeld. Deze maken dat de ander zich gehoord voelt. Dat hij/zij weet dat de boodschap is aangekomen. Dat doen we non-verbaal door te knikken, het hoofd heen en weer te schudden, het hoofd op 30 graden (signaal van empathie door het hoofd schuin te houden). Met woorden wordt vaak vergeten maar zijn ontzettend belangrijk, zeker aan de telefoon waar de non-verbale signalen verloren gaan (anders dan in de stem). Hoe klinken ontvangstbevestigingen?
- Ik snap je helemaal omdat…
- Ah, dus het is belangrijk voor je omdat… Klopt dat?
- Jij zegt X en dat doet Y met je…
- Dus de reden dat je wel/niet X wilt is omdat je…
- Samenvatten op inhoud wat je gehoord hebt
